De Marathon. Voor veel hardlopers een droom en ultiem doel om een keer te hebben gedaan. Geduld, motivatie, een goede en lange opbouw. Soms flow, soms afzien. De Marathon vereist het allemaal. Maar het meemaken van de Marathon is heroïsch en het passeren van de finishlijn zorgt voor een euforisch gevoel. Een roes die vaak wel meer dan een week nog aanhoudt. Dat maakt de Marathon ook tot iets verslavends moois. De Marathon…..en dan besluit je niet te gaan…..terwijl je al vrij ver bent in je voorbereidingen.
Ondertussen ben ik zelf negen Marathons verder. Half oktober zou de 10e Marathon een feit worden. Het streven? Een nieuw persoonlijk record te lopen, rond de 2 uur en 45 minuten. ‘ Zou’, want begin september besloot ik mijn deelname af te blazen. De voorbereiding wilde niet lopen zoals ik het had bedacht. Iedere keer zat er wel iets tegen. Een opspelende achillespees was het laatste zetje om een streep door de deelname te zetten.
De Marathon….en dan besluit je niet te gaan.
Dat was best een lastig besluit. Ik ben een zeer ervaren hardloper en ik had er al veel voorbereidingstijd in gestopt. De keus om te stoppen is extra moeilijk als je al zo’n eind op weg bent in je voorbereidingen. Maar met al mijn ervaring wist ik ook dat een het bij achillespeesblessure soms tot een jaar kan duren voordat deze helemaal hersteld is. Zeker als ervaren loper en fysiotherapeut was dit om die reden een zware, maar goede, beslissing. Natuurlijk had ik mijn achillespeesklachten besproken met collega’s en met ervaren marathon-professionals. Omdat, als het om je eigen lijft gaat, je zelfs als fysiotherapeut en trainer blinde vlekken hebt. Het vroegtijdig herkennen en erkennen van klachten voorkomt erger en voorkomt ook een langdurige herstel periode.
Ik ging bij mijzelf te raden:
Hoe kon dit nou gebeuren? Wat was de reden van een aantal (kleine) blessures in de aanloop? Nou weet ik als fysiotherapeut en trainer dat er nooit één oorzaak is van een blessure. Er zijn altijd meerdere factoren die een rol spelen bij het ontstaan van blessureleed. Terugkijkend kwam ik er achter dat ik deze keer in de voorbereiding mijzelf veel druk op had gelegd. Elke training moest goed. Terwijl juist elke training op zichzelf bedoelt is om weer uit te leren. Deze prestatiedrang zorgde er onbewust voor dat het plezier in de voorbereiding en tijdens de trainingen niet meer op de eerste plaats stond. Terwijl juist het plezier, hoe fanatiek je ook bent, altijd op nummer één moet staan. Daarnaast was ik ‘doof’ voor de adviezen die ikzelf aan (tri)atleten meegeef als er wat pijntjes opspelen. Alsof deze niet voor mij opgingen.
Kortom, ik ben een stuk wijzer geworden over mijzelf. Voor de komende periode wil ik vooral weer plezier hebben in het trainen. Gelukkig vermaak ik mij ook uitstekend op mijn racefiets en doe ik graag aan (loop specifieke) krachttraining. Na een paar weken loop-rust en reflectie heb ik weer een voorzichtige start gemaakt met loopscholing om uiteindelijk het hardlopen te kunnen hervatten.
Wil jij ook blessurevrij blijven bij het sporten?
Of bereid jij je voor op een loopwedstrijd? Maak gerust een afspraak voor advies en of begeleiding. Of stuur een Whats App bericht. Want voorkomen is nog altijd beter dan genezen.
Sportieve groet,
Fysiotherapeut, looptrainer, docent
